Info
Ten blog rowerowy prowadzi GbassSC z miasteczka Sosnowiec.
Mam przejechane 6037.96 kilometrów w tym 0.00 w terenie.
Jeżdżę z prędkością średnią 25.20 km/h i się wcale nie chwalę.Suma podjazdów to 30499 metrów.
Więcej o mnie.
Moje rowery
Wykres roczny
Archiwum bloga
- 2017, Lipiec2 - 0
- 2016, Lipiec7 - 0
- 2016, Czerwiec5 - 2
- 2016, Maj3 - 0
- 2016, Kwiecień4 - 0
- 2016, Marzec4 - 0
- 2016, Styczeń2 - 0
- 2015, Grudzień3 - 0
- 2015, Sierpień7 - 0
- 2015, Lipiec7 - 0
- 2015, Czerwiec9 - 0
- 2015, Maj6 - 4
- 2015, Kwiecień3 - 0
- 2015, Marzec3 - 0
- 2014, Maj1 - 2
- 2013, Lipiec8 - 0
- 2013, Maj5 - 0
- 2013, Kwiecień11 - 0
- 2013, Marzec5 - 2
- DST 400.00km
- Czas 14:15
- VAVG 28.07km/h
- VMAX 51.80km/h
- Kalorie 17000kcal
- Podjazdy 2194m
- Sprzęt Triban 520
- Aktywność Jazda na rowerze
VII Śląski Maraton Rowerowy - wrażenia - relacja
Sobota, 18 czerwca 2016 · dodano: 20.06.2016 | Komentarze 2
Pierwsze
słowa, które powiedziałem na mecie ubiegłorocznej edycji brzmiały „za rok
przyjeżdżam i startuję na 400km”. Kolega śmiał się ze mnie i pytał czy jestem
poważny. Ja jednak w głowie miałem kolejną poprzeczkę i chęć zmierzenia się z
wyzwaniem. Czekałem cały rok na ten maraton. Myślałem o nim każdego dnia. Kręciłem
w zimę na spinningu, kręciłem na dworze przy minusowej temperaturze. Czerwiec,
czerwiec...W kalendarzu ten termin był zaznaczony na czerwono od dnia jego
ogłoszenia. Tygodnie leciały i leciały…
Nadszedł w końcu ten weekend. W piątek wszystko sprawdziłem, zakupiłem odżywki, płyny i ogarnąłem całą resztę. Położyłem się nawet wcześniej spać, ale nic to nie dało. Adrenalina już działała. Nie wiem o której zasnąłem, ale po 23 lekko. O 6 już piłem kawę i pakowałem rzeczy. Po 10:00 wyjechałem do Mszany i przed 12 byłem na miejscu. Wychodząc z auta zauważyłem jednego z zawodników. Okazało się, że to drugi rodzynek z Sosnowca startujący w zawodach. Rozmawiając udaliśmy się po numery startowe.
Nadszedł w końcu ten weekend. W piątek wszystko sprawdziłem, zakupiłem odżywki, płyny i ogarnąłem całą resztę. Położyłem się nawet wcześniej spać, ale nic to nie dało. Adrenalina już działała. Nie wiem o której zasnąłem, ale po 23 lekko. O 6 już piłem kawę i pakowałem rzeczy. Po 10:00 wyjechałem do Mszany i przed 12 byłem na miejscu. Wychodząc z auta zauważyłem jednego z zawodników. Okazało się, że to drugi rodzynek z Sosnowca startujący w zawodach. Rozmawiając udaliśmy się po numery startowe.
Mając jeszcze trochę czasu zrobiliśmy zakupy i siedliśmy w większym gronie. Wcinaliśmy węgle i popijaliśmy kawę. Czas jednak leciał szybko. Po chwili poszliśmy się przebrać i przygotować rowery. Organizatorzy rozpoczęli imprezę. Kilka słów i pierwsza grupa stanęła na starcie. Rach ciach i nagle wyczytują moje nazwisko.
Reszta
400 setkowców ruszyła 5 minut wcześniej. Zostało nas dwóch. Skoncentrowani
czekamy i nagle pif paf! Pistolet wystrzelił i poszli….! Tempo od samego
początku mocne. Rywal cisnął niesamowicie, jednak po kilku km albo opadł z sił
albo specjalnie zwolnił, bo go dogoniłem.
Po 40 km minąłem kilka osób, następnie urwałem się grupie, która jechała wolno. Solo pędziłem do 48km.
Doczepiłem się do dwóch chłopaków. Tempo szybkie, ale do utrzymania. Docieramy
na pierwszy punkt kontrolny. Uzupełniamy wodę, odbijamy kartę i lecimy dalej.
Przed nami dwa podjazdy. Pokonujemy je dosyć szybko mijając kolejne osoby.
Docieramy na następny PK zaliczając pierwszą setkę. Tam wcinamy bułki, odbijamy
kartę i chłopaki pytają czy jadę z nimi. Ruszyliśmy ponownie tym razem w 8
osób.
Grupa okazała się super rozwiązaniem. Jechaliśmy na zmiany i co
najważniejsze – wszyscy w tym samym tempie. Nieco słabsze niż na pierwszej
pętli, ale równe. Dosyć szybko przelatujemy kolejną setkę i 200km na liczniku
wybiło. Teraz trochę dłuższa przerwa. Trzeba się ubrać nieco cieplej. Noc przed
nami. Wskakujemy w odzież termo, wsysamy gorący żurek z prędkością światła,
wypijamy po kawie i fruniemy dalej. Ruszamy w 6 osób. Po pierwszym podjeździe
dwóch chłopaków opada z sił. Zostaje nas 4. Grupa mała, ale jadąca równo. Noc
przyzwoita. Było co prawda chłodno, zwłaszcza na otwartym terenie, ale za to
księżyc świecił mocniej niż najlepsza lampka rowerowa. Partnerzy niestety
zaczęli przegapiać kierunki trasy. Co chwilę krzyczałem gdzie trzeba skręcić.
Ze zmęczenia i ciemności nie widzieli znaków. Docieramy na PK. Karta, banan,
woda i heja! Na ostatnim podjeździe dwóch z grupy ruszyło mocniej. Oni akurat
kończyli wyścig na 300km. My natomiast jechaliśmy jeszcze setkę. Za chwilę
doganiamy jednego z uczestników. Starszy mężczyzna mówi, że zaraz rezygnuje.
Źle się czuje i skraca dystans. Dociera z nami i kończy zawody. My siadamy,
wcinamy makaron, bułki słodkie, pijemy po 3 kawy i po chwili ruszamy na ostatnią
pętelke.
Słońce powoli zaczyna wschodzić. Jedziemy we dwóch, delikatnym tempem, bez pośpiechu. Całą drogę rozmawiamy i wreszcie się poznajemy. Wcześniej nie
było czasu. Okazało się, że jadę z niezłym harpaganem. Jak zaczął wymieniać
miejsca i czasy swojej jazdy rowerowej to wstyd było mówić o swoich
osiągnięciach:) Jednak rozmawiając docieramy spokojnie na metę. Odbijam kartę po raz ostatni i
czuję mega satysfakcję. Zrobiłem to. Zrobiłem 400km. Pobiłem swoją życiówkę o
200km. Wykonałem swój cel w 100%. Po chwili dowiaduje się, że zająłem 6
miejsce. To już był dla mnie kosmos. Byłem lepszy od zawodników, którzy takie
400 robią regularnie. Przyjmuję gratulację od partnera z Wadowic i życzę mu udanej wyprawy na Nordcapp!
Oddałem kartę i zjechałem do bazy na dole. Siadłem z chłopakami i zjedliśmy ciepły posiłek. Po chwili pojawiły się nawet zimne piwa. Ten smak będę pamiętał długo. Tyle wyrzeczeń do zawodów, a teraz zimne, oszronione, złote piwko…należało się!
Oddałem kartę i zjechałem do bazy na dole. Siadłem z chłopakami i zjedliśmy ciepły posiłek. Po chwili pojawiły się nawet zimne piwa. Ten smak będę pamiętał długo. Tyle wyrzeczeń do zawodów, a teraz zimne, oszronione, złote piwko…należało się!
Po
chwili dociera Wuzel, którego namówiłem na start na 100km. Kilka słów i już
kumpel na starcie. Strzał i poszedł! Ja szybko ogarnąłem siebie i rower.
Rzuciłem kocyk do cienia i położyłem się na godzinkę. Oczywiście nic nie
pospałem. Non stop telefony od znajomych z gratulacjami i pytaniami. Było mi
mega miło, że tyle osób śledziło jak jadę i trzymało kciuki. Dziękuję Wam!
O 13 przyjechały moje dziewczyny z przyjaciółmi. Organizatorzy przygotowywali scenę na imprezę końcową. Czekaliśmy na dekorację. O 16 rozpoczęło się wręczanie pucharów. Oczywiście moje grzybki poszły z tatą, co wywołało ogromne brawa wśród zawodników i publiczności. Puchar wręczony poszedł w górę!
O 13 przyjechały moje dziewczyny z przyjaciółmi. Organizatorzy przygotowywali scenę na imprezę końcową. Czekaliśmy na dekorację. O 16 rozpoczęło się wręczanie pucharów. Oczywiście moje grzybki poszły z tatą, co wywołało ogromne brawa wśród zawodników i publiczności. Puchar wręczony poszedł w górę!
Zmarnowany spuchnięty - ale szczęśliwy!
Specjalne podziękowania należą się:
- mojej rodzinie, że wytrzymała te weekendowe wypady na przygotowania i kibicowała do samego końca
- Arkowi i Kamilowi – za wspólne wypady i moje widzimisię (czasami :) )
- Tomkowi Mołasowi – za przygotowanie roweru do startu – petarda!
- wszystkim przyjaciołom i znajomym – za słowa wsparcia i trzymanie kciuków
- wszystkim tym, którzy mówili, że jestem nienormalny, że mam się stuknąć w głowę, że nie dam rady itp. Wam dziękuję w szczególności. Możecie tak zawsze. Dobra mobilizacja.
- organizatorom - którzy stanęli na wysokości zadania. Posiłki, napoje, oznaczenie trasy, uprzejmość, pomoc itp. Szacuneczek!
Jeżeli wierzyć wyliczeniom aplikacji mierzącej dystans, to spaliłem 17 000 kalorii. To jakiś tydzień jedzenia na poziomie 2500kcal/dziennie.
Czas netto jazdy – 14 godzin 15 minut. Brutto – 16 godzin 29 minut.
Aha…za rok dystans 600km. Poprzeczka poszła jeszcze wyżej.
Kategoria Maraton/zawody
Komentarze
400km w 14 godzin to nieosiągalny dla mnie wynik. Fajnie przepracowałeś wiosnę, teraz są tego efekty. Brawo TY :-)
Pozdrawiam
Bogusław z Bielska